کتاب بازاندیشی در حکمرانی: محوریت دولت در جامعه مدرن

کتاب بازاندیشی در حکمرانی: محوریت دولت در جامعه مدرن

مقدمه مؤلفان

اصطلاح «حکمرانی» به بخشی از واژگان روزمره ما تبدیل شده است سیاستمداران در مورد اهمیت «حکمرانی خوب» در کشورهای در حال توسعه و اهمیت حکمرانی شرکتی در شرکت ها صحبت می کنند. روزنامه نگاران در مورد اداره موسسات خیریه موزه‌ها ،دانشگاه‌ها مدارس و باشگاه‌های فوتبال می نویسند. در همه این موارد به نظر می‌رسد که حکمرانی به یک اصطلاح جایگزین برای مدیریت یا رهبری تبدیل شده است. اما در علوم سیاسی حکمرانی معنای مشخصی دارد. در چنین شرایطی نویسندگان درباره گذار از حکومت به حکمرانی و حتی اعمال حکومت بدون دولت صحبت می.کنند به عبارت ساده تر فرض بر این است که دولت ها «تهی» یا «غیر متمرکز» شده‌اند و اکنون باید با طیفی از بازیگران غیر دولتی برای دستیابی به اهداف خود همکاری کنند.
به نظر ما این استدلال‌ها بیش از حد دچار اغراق شده‌اند. در واقع بخشی از انگیزه نگارش این کتاب فقدان یک گزاره جایگزین پایدار درباره حکمرانی بود که دولت در آن نقش اصلی را در ترتیبات و روابط حکمرانی و نیز نقش راهبری یا فراحکمرانی را ایفا می‌کند. اگرچه ما به مواردی اشاره می‌کنیم که در آنها دولت‌ها به حاشیه رانده شده اند و اهداف سیاستی ارزشمند جمعی توسط بازیگران غیر دولتی دنبال می‎شوند، اما چنین مواردی بسیار اندک هستند. به عقیده ما دولت‌ها و مجموعه وسیع تری از سازمان‌ها و نهادهای عمومی که با هم دولت را تشکیل می‌دهند، بازیگرانی محوری در فرآیندهای حکمرانی محور هستند و باید باقی بمانند. ما در عین حال که استدلال‌های «جامعه محور» درباره حکمرانی را رد نموده در باب گزاره های دولت محور جایگزین که در آنها فرض بر این است که دولت‌ها مجزا و مستقل از جوامعی که آنها را اداره می‌کنند دست به اقدام می زنند و گهگاه برای تحصیل ترجیحات خود به خط مشی های بالا پایین متوسل می‌شوند ملاحظاتی را ارائه می‌کنیم. در عوض ما یک گزاره رابطه ای «دولت محور» از حکمرانی ارائه می‌کنیم؛ با این استدلال که دولت ها با تقویت ظرفیت‌های نهادی و قانونی خود و همچنین با توسعه روابط نزدیکتر با بازیگران غیر دولتی ظرفیت خود را برای حکومت داری افزایش داده اند. در نهایت باید گفت که انتخاب بین رویکردهای جامعه محور و دولت محور به حکمرانی یا انتخاب بین حکومت و حکمرانی انتخابی نادرست است. رویکرد رابطه ای دولت محور ما بر اهمیت دولت و همچنین اهمیت روابط دولت-جامعه در حکمرانی تاکید دارد.

چارچوب کتاب
سه فصل اول، مباحث و استدلال‌های موجود در مورد حکمرانی را بررسی می‌کند و رویکرد رابطه ای مبتنی بر دولت به حکمرانی را ارائه و توسعه می‌دهد. فصل ۱ اهداف ما را مشخص و تأکید می‌کند که دولت هنوز در فرآیندهای حکمرانی، نقش محوری را ایفا می‌کند. فصل بعدی به طور انتقادی به استدلال‌هایی می‌پردازد که بر اساس آنها دولت به واسطه طیفی از نیروها از جمله ایدئولوژی نئولیبرال، شکست تنظیم گری و جهانی شدن تضعیف شده است. فصل ۳ به مفهوم فراحکمرانی می‌پردازد که به عنوان حکومت بر حکمرانی تعریف می‌شود و استدلال‌های تجربی در مورد نحوه حکومت داری دولت‌ها را به بحث‌های هنجاری درباره نقش و مسئولیت‌های دولت در جامعه دموکراتیک پیوند می‌دهد.
فصول ۴ تا ۸ دیدگاه‌های مذکور را برای حکمرانی در عمل در پنج شیوه حکمرانی که ما شناسایی کرده ایم به کار می‌گیرند، یعنی از طریق سلسله مراتب متقاعد سازی بازارها مشارکت اجتماعات و انجمن ها نظر سنجی‌های گسترده ای بحث های نظری ما را با مثال‌های عملی از ترتیبات حکمرانی ترکیب نموده و نقشی که دولت‌ها و سازمان‌های دولتی در طراحی و مدیریت شیوه‌های مختلف حکمرانی ایفا می‌کنند را مورد بررسی قرار می‌دهند. این پنج فصل با گنجاندن دیدگاه‌هایی از روابط بین الملل ،اقتصاد مطالعات توسعه و سیاست تطبیقی گزاره رابطه ای دولت محور ما را توسعه می‌دهند. برخی مطالعات درباره حکمرانی تحولات عمده در علوم سیاسی را نادیده می‌گیرند اما مباحث موجود در باب شبکه ها، قدرت ایده ها و نهادها می‌توانند درک شیوه‌ها و محدودیت‌های حکمرانی را روشن کنند.
ما نمی‎خواهیم با به چالش کشیدن گزاره های مربوط به حکمرانی جامعه محور این تصور را ایجاد کنیم که دولت‌ها قدرت مطلق هستند بلکه می‌خواهیم نشان دهیم که چگونه دولت‌ها ظرفیت خط مشی خود را با توسعه روابط نزدیکتر با بازیگران غیر دولتی افزایش داده اند. دولت‌های امروز مانند گالیور نیستند که دستهایشان توسط لیلیپوت های غیر دولتی بسته شده باشد وابستگی روابط موجود میان دولت‌ها و بازیگران غیر دولتی اغلب از نوع نامتقارن است.
بیشتر نمونه های ما از دموکراسی‌های بزرگ غربی و تعداد اندکی از کشورهای دیگر ذکر شده است. ما حکمرانی را در فراسوی کشورها و همچنین در داخل کشورها بررسی می‌کنیم بحث در باب تهی شدن دولت و شیوه های جدید حکومت‌داری به بحث‌های موجود درباره جهانی شدن و آنچه برخی به عنوان ظهور تدریجی حکمرانی جهانی می‌دانند مرتبط است. ما در مورد نقش حکمرانی که توسط نهادهای بین المللی مختلف ایفا می‌شود بحث می‌کنیم اما معتقدیم که حکمرانی جهانی مقوله جداگانه ای نیست.