کتاب عروس بید (مجموعه داستان) تالیف یوسف علیخانی

کتاب عروس بید (مجموعه داستان) تالیف یوسف علیخانی

درباره کتاب

عروس بید مجموعه 10 داستان کوتاه از یوسف علیخانی است که در سال 1388 به وسیله “ انتشارات آموت “ منتشر شد.

داستان های این کتاب همانند کتاب های دیگر نویسنده  در فضای روستای خیالی میلک اتفاق می افتند.

این کتاب به دلیل استواری زبان در انتقال مفاهیم نهفته در گویشِ محلی ناحیه الموت و خلق شخصیت های ماندگار و پویای بومی، برنده دهمین دوره جایزه کتاب سال حبیب غنی پور شد. هم چنین، عروس بید نامزد نهایی جایزه ی مهرگان ادب و نامزد نهایی دوازدهمین دوره جایزه کتاب فصل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود.

مجموعه داستانی “عروس بید تداعی” کننده گذشته ای است که ریشه ماست. بنیان و اساس فرهنگ که می توان آن را هنوز در آداب و رسوم روستاییان مشاهده کرد.

از ویژگی های مثبت داستان ها زبان و نوع روایت آنهاست که با ایجاز کامل فضایی خیالی و شگفت انگیز خلق کرده که ریشه در واقعیت دارد واقعیتی که نشأت گرفته از سنت، اعتقادات و باورهای عمومی و بومی ماست. فرهنگی که نسل به نسل و سینه به سینه به امروز رسیده است. جدای از ساختار و فرم عالی داستانها، نوع مناسبات بین شخصیت ها و ارتباط آنها با فضای پیرامون، باورپذیر و نوع روایت آنها فوق العادست. قصه ها بسیار زیبا و جذابند و با اینکه هرکدام از داستان ها بصورت مستقل بیان شده اند ولی انسجام و پیوستگی آنها به خوبی قابل مشاهده است.

از جمله آثار دیگر علیخانی می توان به “ خاما “  و ” بیوه کشی “ و مجموعه داستان های “ اژدها کشان “ و “ قدم به خیر مادربزرگ من بود “ اشاره کرد.

قسمت هایی از کتاب

امان سربالایی امامزاده را بالا آمد. نگاه نکرد به امامزاده. مشدی عاتقه هم دید که به امامزاده نرفت. گل خانم گفت: این شهر چی بداره که هرکی برود، بی اعتقاد بشود؟

صبح که ماهرو بيدار شد. تنها بود. شاخه‌هاى بيد افتاده بود جلوى در اتاقک که در نداشت. آفتاب از درز شاخه‌ها می‌آمدند داخل.
ماهرو سراسيمه دويد بيرون. آقا کجا رفته؟
چشمه بود و بيد و اتاقک. مشک آب به گردن يکى از شاخه‌هاى درخت بيد بود. يکى از شاخه‌ها هم خشک شده بود. ماهرو احساس کرد اين شاخه چقدر شبيه، چوبدستى آقاست که گرگ‌ها را فرارى داده بود.
صورتش را شست و تکيه داد به آغوش بيد. شنيد: زن و مرد و پير و جوان مانده بوديم کدام سو برويم. دنبالِ امام راه افتاديم. تازه رسيده بوديم که شنيديم «امام را کشتند.»
زن دست کشيد به شاخه‌هاى درخت بيد. دست برد توى آب چشمه. آب را برداشت و آورد تا تنه درخت را بشويد، آب ريخت بين راه. با دست خيس، تنه درخت را نوازش کرد.
دوباره دستش را برد توى چشمه. صورت پيرمردى را ديد که بسته بودش به درخت بيد. بعد آدم‌ها را ديد؛ زن و مرد. بعد گفتند :
ـ درخت سبز بمانده.
ـ بتواند به آبادى برگردد.
پيرمرد خيره شد در چشمان ماهرو.
ـ خوش بيايى به ميان ما.
ماهرو رو برگرداند و مشتش را پر از آب کرد و برد و شروع کرد به نوازش تنه درخت بيد.

شما می توانید این کتاب را هم اکنون از فروشگاه کتابیار سفارش دهید.

برای مشاهده سایر کتاب های رمان و داستان اینجا کلیک کنید.